شب قدر چگونه دعا كنيم “آيت الله بهجت”
در ميان اعمال عبادي دعا از اهميت ويژهاي برخوردار است چرا كه بهترين و والاترين كارها نزد خداوند با اوست. دعا نشاندهنده شناخت و معرفت خالق است، دعا بيانگر عجز و ضعف انسان در برابر خداوند است و به واسطه اداي نمازهاي واجب، روزانه ده بار ذات اقدس اله را به اين عبارت ميخوانيم: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ». دعا زمينه جلب رحمت الهي است.
خداوند متعال در آيات قرآن ميفرمايد: هرگاه بندگان من، از تو درباره من بپرسند، بگو من نزديكم و دعاي دعاكننده را – به هنگامي كه مرا بخواند – اجابت ميكنم، پس آنان بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.
از اين رو در آستانه فرارسيدن شبهاي قدر، شبهاي دعا و مناجات، توصيههايي را از آيتالله محمدتقي بهجت (ره) آن سالك طريق الهي براي علاقهمندان بيان ميشود:
چگونه ميشود كاري بدون مقدمات و شرايط انجام گيرد؟ اگر ميخواهيد دعا كنيد و واقعاً دعا و خواستن از خدا باشد، دعا تشريفاتي دارد.
براي دعا اين امور لازم است:
۱- ثنا و تعظيم و تمجيد ساحت مقدس حضرت حق تبارك و تعالي.
۲- اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن كه تقريباً به منزله توبه يا ملازم آن است.
۳- صلوات بر محمد و آل محمد (ص) كه وسيله و واسطه فيض هستند.
۴- بكاء و گريه، اگر نشد تباكي ولو خيلي مختصر
و بعد از اينها درخواست حاجت كه در اين صورت برآورده شدن حاجت برو و برگرد ندارد.
البته اگر اين مطلب (يعني ثنا، تعظيم و تمجيد …) در سجده باشد، مناسبتر است و تأثير بكاء در اين زمان به جايي ميرسد كه در عمل «ام داود» و نيز در قنوت وتر آمده است: «فإنّ ذلك علامه الإجابه»؛ اين نشانه مستجاب شدن دعا است.
همچنين در اذن دخول ائمه اطهار (ع) نيز وارد شده است «فهو علامه الاذن» اين علامت اذن است. يعني راه تكويني است به خدا و ارتباط با غيب است، البته براي كسي كه اين مطلب را باور كند.
آيا ميشود همانگونه كه به هنگام گرسنگي و تشنگي، به آب و نان احساس احتياج ميكنيم بلكه بيشتر از آن براي رفع گرفتاريهاي اهل ايمان احساس احتياج به دعا براي آنان بكنيم؟! اگر بيتفاوت باشيم و براي رفع گرفتاريها و بلاهايي كه اهل ايمان بدان مبتلا هستند دعا نكنيم، آن بلاها به ما هم نزديك خواهد بود.
چقدر رحمت خداوند شامل حال كساني است كه بيتفاوت نباشند و براي رفع اين همه ابتلائات و بلاهايي كه مسلمانان و بر اهل ايمان وارد ميشود، گريه و تضرع و ابتهال كنند! ما بايد در حال رخاء و آسايش، حالت ابتهال و تضرع و توسل داشته و ملتجي و شاكر باشيم تا در حال شدت و گرفتاري به فرياد ما برسند و گرنه همان بلا و گرفتاري به سراغ ما ميآيد.
اين دعا خيلي عالي است كه دستور داده شده است كه در زمان غيبت خوانده شود كه: «يا اَللّهُ يا رَحمانُ يا رَحيمُ يا مُقَلِّبَ الْقُلوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلي دينِكَ»؛ اي خدا، اي رحمتگستر، اي مهربان، اي گرداننده دلها، دل مرا بر دينت ثابت و استوار گردان!
در گرفتاريها و ابتلائات، انسان چارهاي جز توسل به خدا و پناه آوردن آن به آن و لحظه به لحظه به خدا ندارد، ما بايد از خدا بخواهيم كه ما را آن به آن، از جميع آفات و بليات معنويه و صوريه، ظاهريه و باطنيه، دنيويه و اخرويه سالم و محفوظ بدارد. اگر انسان راستي راستي براي مؤمنين و مؤمنات دعا كند و براي خودش دعا نكند، مَلَك و فرشتهاي براي او دعا ميكند.
بايد كساني كه حاجت مهمهاي دارند، يكي از همين نمازها و از اين عبادتهايي كه براي حاجت ذكر شده است را بجا آورند و اگر بخواهند تثبيت بكنند، تأييد بكنند و برسند به حاجت خودشان بلاشك، ملتفت باشند بعد از آن طلب حاجت ذكر شده است و اگر بخواهند تثبيت كنند، تأييد بكنند و برسند به حاجت خودشان بلاشك، ملتفت باشند بعد از آن طلب حاجت و نمازها و دعاها بروند به سجود و در سجود سعي كنند به اندازه بال مگسي چشمتر بشود، اين علامت اين است كه مطلب تمام شود.
هر كس ميخواهد دعايش مستجاب شود، براي نجات مؤمنين و مؤمنات دعا كند، تا دعاي مَلَك كه مورد استجابت است، يقيناً مشمول حال او شود!
خداوند بلاها را بدون حكمت و بدون ملاك و مصلحت نميفرستد، بلكه براي دعا و تضرع ما ميفرستد. بنابراين براي رفع آنها دعا لازم و تضرع به درگاهش مطلوب است.
دعاهاي وارده در امكنه و ازمنه خاص؛ مكانها و زمانهاي مخصوص اختصاصي نيست، به گونهاي كه نتوان در وقت و يا جاي ديگر خواند؛ بلكه اين گونه دستورها به نحو مطلوب است.
شرط استجابت دعا، ترك معصيت است «أَوْفُوا بِعَهْدي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ»، «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»، «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ».
گاهي مصلحت در غيرتعجيل است و گاهي مصلحت در تبديل به احسن است. داعي (دعا كننده) خيال ميكند مستجاب نشده است ولي اهل يقين ميفهمند.
مهمتر از دعا براي تعجيل فرج حضرت مهدي (عج)، دعا براي بقاي ايمان و ثبات قدم در عقيده و عدم انكار آن حضرت تا ظهور او ميباشد؛ زيرا مردن، تنها قطع حيات دنياي چند روزه فاني است؛ اما بيرون رفتن از عقيده صحيح، موجب هلاكت ابدي از حيات جاويد آخرت و خلود در جهنم است، لذا حضرت امير (ع) در ليله المبيت از رسول اكرم (ص) ميپرسد: «أفِي سَلَامَهٍ مِنْ دِيني»؛ آيا دين من سالم خواهد بود؟ يعني از استقامت در دين و ثبات ايمان و عقيده تا مرز شهادت را كه از خود شهادت بالاتر است، از آن حضرت سؤال ميكند.
لذا همواره بايد اين دعا در دوران غيبت حضرت مهدي(عج) و در آخر الزمان ورد زبان ما باشد. اين دعا خيلي عالي است كه دستور داده شده است در زمان غيبت خوانده شود كه: ««يا اَللّهُ يا رَحمانُ يا رَحيمُ يا مُقَلِّبَ الْقُلوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلي دينِكَ»».
حديث قدسي: اگر آنهائي كه به من پشت كرده اند مي دانستند كه من چه اندازه انتظار ديدن آنها را مي كِشم و چه مقدار مشتاق توبه و بازگشت آنها هستم هر آينه ازشدت شور و شوق نسبت به من جان مي دادند و تمام بند بند اعضايشان به خاطر عشق به من از هم جدا مي شد. اصرار صلوه صفحه ۱۹
التماس دعاي فرج امامنا و فرجنا به
روابط عمومي و امور فرهنگي شبكه بهداشت ودرمان شهرستان دورود
|